De februaro, mi preskaŭ plentempe laboris pri tradukado (el la franca) de du libroj :
“Krokizo pri detruo” de Patricia Cottron-Daubigné
Raporto pri labor-konflikto en konata uzino apud Niort. Poezieca sub proza formo (56 paĝojn)
“La horoj subteraj” romano de Delphine de Vigan
Romano de konata aŭtoro, facile legebla, parte aŭtobiografia (170 paĝojn)
Eble mi elektis du librojn kiuj rilatas al la labor-medio tial ke mi ĵus instaliĝis en « definitiva ferio ». Eble pro bezono turni la paĝon ! Ili tamen priskribas du vizaĝojn ege malsamajn de la labor-mondo, nu bedaŭrinde du vizaĝojn same krizajn …
Ĵus alvenis al mia hejmo ambaŭ stokoj de freŝpresitaj libroj. Venas do la momento ilin diskonigi al pli larĝa publiko. Bonvolu trovi ĉi-kune pli ampleksan prezenton de tiuj du legaĵoj.
“Krokizo pri
detruo”
detruo”
originale verkita de Patricia
Cottron-Daubigné
Cottron-Daubigné
Tiu verkanta, kiu heroldas la parolon de tiuj ĉi laboristoj,
almenaŭ kiu provas, mi, tiu veturas al la urbo, urbeto sur ebenaĵo, iom
provinca, iom moderna. Dekstre, diveneblas la uzinoj, figuras la konstruaĵoj,
ŝvebas la fumoj, ankaŭ la Loĝoj Moderprezaj, vertikalaj. Maldekstre la
preĝejturoj. Tio esencis la vivojn, longtempe, la spacon, ties aranĝon, la
tempon kunspertitan. La novan epokon ili timas, ili, la laboristoj, tiuj kun
kiuj mi parolas, kiujn mi rakontos, ili timas ĉar la baldaŭa tempo eble estos
tempo sena.
almenaŭ kiu provas, mi, tiu veturas al la urbo, urbeto sur ebenaĵo, iom
provinca, iom moderna. Dekstre, diveneblas la uzinoj, figuras la konstruaĵoj,
ŝvebas la fumoj, ankaŭ la Loĝoj Moderprezaj, vertikalaj. Maldekstre la
preĝejturoj. Tio esencis la vivojn, longtempe, la spacon, ties aranĝon, la
tempon kunspertitan. La novan epokon ili timas, ili, la laboristoj, tiuj kun
kiuj mi parolas, kiujn mi rakontos, ili timas ĉar la baldaŭa tempo eble estos
tempo sena.
Per simplaj vortoj,
Patricia Cottron-Daubigné priskribas la detruon, laŭtage, de grupo da homoj en
ties uzino, en Francio, ie en provinca urbo.
Patricia Cottron-Daubigné priskribas la detruon, laŭtage, de grupo da homoj en
ties uzino, en Francio, ie en provinca urbo.
Raporto poezieca sub proza formo, pri labor-konflikto
en konata uzino apud Niort.
en konata uzino apud Niort.
“La horoj subteraj”
konata romano de Delphine de Vigan
Aŭ ŝi renkontos viron
en la vagono aŭ en la Kafejo de l’ Stacio, viron kiu diros al ŝi tio ne
plu povas daŭri, sinjorino, donu vian manon, prenu mian brakon, retroiru,
demetu vian sakon, ne restu stare, altabliĝu, estas finite, vi ne plu iros
tien, ne plu eblas, vi rezistos, ni rezistos, mi vin asistos. Nu, aŭ viron aŭ
virinon, fine ne gravas. Iu komprenos ke ŝi ne plu povas iri tien, ke ĉiun
tagon pasantan ŝi plu konsumiĝas, eluzas la esencon el si.
en la vagono aŭ en la Kafejo de l’ Stacio, viron kiu diros al ŝi tio ne
plu povas daŭri, sinjorino, donu vian manon, prenu mian brakon, retroiru,
demetu vian sakon, ne restu stare, altabliĝu, estas finite, vi ne plu iros
tien, ne plu eblas, vi rezistos, ni rezistos, mi vin asistos. Nu, aŭ viron aŭ
virinon, fine ne gravas. Iu komprenos ke ŝi ne plu povas iri tien, ke ĉiun
tagon pasantan ŝi plu konsumiĝas, eluzas la esencon el si.
Mathilde kaj
Thibault ne konas sin reciproke. Kore de urbo en senĉesa moviĝo, ili estas duopo inter
milionoj. Du figuroj kiuj povus renkontiĝi, kolizii, eble nur preteriĝi. Iun
tagon de majo.
Thibault ne konas sin reciproke. Kore de urbo en senĉesa moviĝo, ili estas duopo inter
milionoj. Du figuroj kiuj povus renkontiĝi, kolizii, eble nur preteriĝi. Iun
tagon de majo.
La horoj subteraj estas leginda romano pri la
nevideblaj violentoj de mondo sena je dolĉo, kie oni riskas detruiĝi,
nerimarkite.
nevideblaj violentoj de mondo sena je dolĉo, kie oni riskas detruiĝi,
nerimarkite.
Romano
facile legebla, parte aŭtobiografia.
facile legebla, parte aŭtobiografia.
“Krokizo pri detruo” de Patricia Cottron-Daubigné
56 paĝojn, 6 €
“La horoj subteraj” de Delphine de Vigan
170 paĝojn, 10 €
mendo ĉe :
christian.riviere0324@orange.fr
christian.riviere0324@orange.fr
Por la sendo-kostoj :
Krokizo pri detruo : 1,20 € por
Francio, 0,46 € por Eŭropo, 0,76 € por aliaj kontinentoj
Francio, 0,46 € por Eŭropo, 0,76 € por aliaj kontinentoj
La
horoj subteraj : 2,45 € por Francio, 0,87 € por Eŭropo, 1,45 € por aliaj
kontinentoj
horoj subteraj : 2,45 € por Francio, 0,87 € por Eŭropo, 1,45 € por aliaj
kontinentoj
Ambaŭ
libroj : 3,30 € por Francio, 1,28 € por Eŭropo, 2,13 € por aliaj
kontinentoj
libroj : 3,30 € por Francio, 1,28 € por Eŭropo, 2,13 € por aliaj
kontinentoj
Almenaŭ
ses libroj entute : rabato, cetere sendo-kosto senpaga
ses libroj entute : rabato, cetere sendo-kosto senpaga
“Les heures souterraines” de Delphine de Vigan
Auteur : Delphine
de Vigan
Titre : Les heures souterraines
Editions : JC Lattès
Collection : Littérature française
Date de Parution : 08/2009
Chaque jour,
Mathilde prend la ligne 9, puis la ligne 1, puis le RER D jusqu’au
Vert-de-Maisons. Chaque jour, elle effectue les mêmes gestes, emprunte les
mêmes couloirs de correspondance, monte dans les mêmes trains. Chaque jour,
elle pointe, à la même heure, dans une entreprise où on ne l’attend plus. Car
depuis quelques mois, sans que rien n’ait été dit, sans raison objective,
Mathilde n’a plus rien à faire. Alors, elle laisse couler les heures. Ces
heures dont elle ne parle pas, qu’elle cache à ses amis, à sa famille, ces
heures dont elle a honte.
Mathilde prend la ligne 9, puis la ligne 1, puis le RER D jusqu’au
Vert-de-Maisons. Chaque jour, elle effectue les mêmes gestes, emprunte les
mêmes couloirs de correspondance, monte dans les mêmes trains. Chaque jour,
elle pointe, à la même heure, dans une entreprise où on ne l’attend plus. Car
depuis quelques mois, sans que rien n’ait été dit, sans raison objective,
Mathilde n’a plus rien à faire. Alors, elle laisse couler les heures. Ces
heures dont elle ne parle pas, qu’elle cache à ses amis, à sa famille, ces
heures dont elle a honte.
Thibault travaille
pour les Urgences Médicales de Paris. Chaque jour, il monte dans sa voiture, se
rend aux adresses que le standard lui indique. Dans cette ville qui ne lui
épargne rien, il est coincé dans un embouteillage, attend derrière un camion,
cherche une place. Ici ou là, chaque jour, des gens l’attendent qui parfois ne
verront que lui. Thibault connaît mieux que quiconque les petites maladies et
les grands désastres, la vitesse de la ville et l’immense solitude qu’elle
abrite.
pour les Urgences Médicales de Paris. Chaque jour, il monte dans sa voiture, se
rend aux adresses que le standard lui indique. Dans cette ville qui ne lui
épargne rien, il est coincé dans un embouteillage, attend derrière un camion,
cherche une place. Ici ou là, chaque jour, des gens l’attendent qui parfois ne
verront que lui. Thibault connaît mieux que quiconque les petites maladies et
les grands désastres, la vitesse de la ville et l’immense solitude qu’elle
abrite.
Mathilde et
Thibault ne se connaissent pas. Ils ne sont que deux silhouettes parmi des
millions. Deux silhouettes qui pourraient se rencontrer, se percuter, ou
seulement se croiser. Un jour de mai. Autour d’eux, la ville se presse, se
tend, jamais ne s’arrête. Autour d’eux s’agite un monde privé de douceur.
Thibault ne se connaissent pas. Ils ne sont que deux silhouettes parmi des
millions. Deux silhouettes qui pourraient se rencontrer, se percuter, ou
seulement se croiser. Un jour de mai. Autour d’eux, la ville se presse, se
tend, jamais ne s’arrête. Autour d’eux s’agite un monde privé de douceur.
Les
heures souterraines est un roman sur la violence silencieuse. Au cœur d’une
ville sans cesse en mouvement, multipliée, où l’on risque de se perdre sans
aucun bruit.
heures souterraines est un roman sur la violence silencieuse. Au cœur d’une
ville sans cesse en mouvement, multipliée, où l’on risque de se perdre sans
aucun bruit.
L’auteur :
Delphine de
Vigan est notamment l’auteur du best seller No et moi, plus de 400
000 exemplaires vendus toutes éditions Prix des Libraires 2008, adapté au
cinéma par Zabou Breitman, et des Heures souterraines (2009), près de
100 000 exemplaires vendus en édition première et traduit dans le monde entier.
Elle faisait partie de la dernière sélection du Goncourt. Elle vit à Paris.
Vigan est notamment l’auteur du best seller No et moi, plus de 400
000 exemplaires vendus toutes éditions Prix des Libraires 2008, adapté au
cinéma par Zabou Breitman, et des Heures souterraines (2009), près de
100 000 exemplaires vendus en édition première et traduit dans le monde entier.
Elle faisait partie de la dernière sélection du Goncourt. Elle vit à Paris.
“Croquis-Démolition” de Patricia Cottron-Daubigné
Auteur : Patricia Cottron-Daubigné
Titre : Croquis-Démolition
Editions de la Différence
Collection : Politique
Date de Parution : 2011
« Celle
qui écrit, qui porte la parole des ouvriers d’ici, qui essaie, je, roule vers
la ville, petite ville dans la plaine, une image de province, moderne un peu.
Sur la droite, on sait qu’il y a les usines, la forme des bâtiments et les
fumées ; les HLM aussi, à côté, hauts. À gauche les clochers. Cela a pu
résumer les vies, longtemps, l’espace sa répartition, son temps croisé. Le
temps nouveau, ils ont peur, ils, les ouvriers, ceux avec qui je parle, ceux
que je vais raconter, ils ont peur, le temps nouveau qui vient sera peut-être
un temps mort. »
qui écrit, qui porte la parole des ouvriers d’ici, qui essaie, je, roule vers
la ville, petite ville dans la plaine, une image de province, moderne un peu.
Sur la droite, on sait qu’il y a les usines, la forme des bâtiments et les
fumées ; les HLM aussi, à côté, hauts. À gauche les clochers. Cela a pu
résumer les vies, longtemps, l’espace sa répartition, son temps croisé. Le
temps nouveau, ils ont peur, ils, les ouvriers, ceux avec qui je parle, ceux
que je vais raconter, ils ont peur, le temps nouveau qui vient sera peut-être
un temps mort. »
Avec des
mots simples, un rythme, un ton, Patricia Cottron-Daubigné nous peint, tel un
chemin de croix où l’on inspire à chaque halte (Regard ; Stèle ;
Croquis-démolition : lieux ; Croquis-démolition : hommes –
premier plan de licenciement ; Croquis-démolition : hommes –
fermeture définitive de l’usine ; Chantier) la destruction, au jour le
jour, d’un groupe d’hommes et de femmes, en France, quelque part, dans une
ville de province.
mots simples, un rythme, un ton, Patricia Cottron-Daubigné nous peint, tel un
chemin de croix où l’on inspire à chaque halte (Regard ; Stèle ;
Croquis-démolition : lieux ; Croquis-démolition : hommes –
premier plan de licenciement ; Croquis-démolition : hommes –
fermeture définitive de l’usine ; Chantier) la destruction, au jour le
jour, d’un groupe d’hommes et de femmes, en France, quelque part, dans une
ville de province.