Invito

Kiam mi prezentas al vi tian eternan omaĝon,
Vi permesu ke foje mi montru alian vizaĝon.
Volas vi kapti la sincerajn sentojn de koro mia.
Ke tiu ĉi batadu por vi volis ja cerbo Dia.
Mi amas vin, kara, kaj mia menso emas deliri.
Kuŝu papere tio kion mi ne aŭdacas diri.
Kun atento el miaj versoj legu unuajn vortojn :
Vi scios kiel plej efike forflegi miajn zorgojn.
 ?

Alfred de Musset

Ĉi tiun proponon via koro sendas ja pro amo
Nokton gean vi aspiras, sed nocas al mia famo

George Sand

***

Kara mia,

Mi estas tute emociita ĉar mi
ja sentis antaŭ kelkaj tagoj, ke vi
daŭre ĝisfreneze aspiras al kun-
vivo. Ke tio komenciĝu kun e-
fiko kaj mi ja celas : tio estu
pruvo ke eblos ĝui estontan vivon
kun vi. Mi pretas montri mian pu-
ran koron same kiel ĝian vir-
gon, kaj se vi volas tiel vidi min
senvualigi al vi mian animon
tute nuda, bonvolu viziti min,
ni amike diskutos, rekte, senkaŝe,
mi pruvos al vi ke mi estas virino
sincera, kapabla montri pri amo
la plej profunda, ankaŭ la plej sek-
reta inklino, do ino la plej korsen-
siva kiun vi konas. Ĉar via peni-
ga vivo liberas, pensu ke mia men-
so estas ja preta, vigla kaj cetere
tenera. Mia ĉagreno estas tro
granda. Alkuru urĝe por ĝin al mi
forgesigi. Al vi mi volas min sub-
meti entute.

George Sand al Alfred de Musset

***

Nature

Nu vi kiu, en humila pozo, ĉi tien alvenis,
El viaj balastitaj flankoj ion troan demetis,
Certe vi scias ke, post ĉi tiu natura delaso,
Elŝutado en urnon de iu modesta donaco,
Sitele vi verŝu en amforon, purondan flueton.
Eĉ ke, super la fumanta altaro, kvazaŭ ĉapelon,
Junte reloku vi l’ovalan kovrilon, kio trafe
Odorojn elŝteliĝontajn neniigos nazdomaĝe.

Alfred de Musset