Amu vian malamikon !
La pastro al la nereformeblulo :
— Vi ja scias, Ola, ke la alkoholo estas via plej danĝera malamiko !
— Jes, sed estas skribite, ke oni devas ami sian malamikon.
— Tre vere, sed ne, ke oni englutu lin, Olga, — ne, ke oni englutu lin.
En la lernejo
— Se mi diras : “La knabo donis”, kiu tempo estas ?
— Pasinta tempo.
— Ĝuste. Kaj kiam mi diras : “Via patro havas monon”, kiu tempo do estas ?
— Ĉirkaŭ la unua en la monato.
Literatura ekzameno
Profesoro : Kion oni konsiderus pri la poeto Goethe, se li nun estus vivanta ?
Kandidato : Ke li estas la plej maljuna loĝanto de Germanujo.
En la juĝejo
Juĝisto : —Vi ne bezonas plu nei. Jen antaŭ vi staras tri atestantoj, kiuj vidis, ke vi faris la krimon.
Akuzito : —Kion signifas tri atestoj ? Mi povas nomi mil homojn, kiuj ne vidis tion.
Ĉe la barbiro
Kalvulo en razejo.
Barbiro : — Kion vi deziras ?
— Forrazu la barbon, kaj metu ĝin sur mian kapon.
La mensogema hundo
Johanson asertas al sia amiko, ke lia hundo mensogas.
— Kiel ? Vi nur babilas ! diris nesingarde la amiko. Hundo ja ne povas mensogi !
— Ĉu ĝi ne povas ! ? ! Ĉu ni vetu ?
La veto validas dekkronan monbileton, kaj la du amikoj kune iras al la hejmo de Johanson. La hundo estas envokita kaj J. diras :
— Nu Karo. Kion diras la kato ?
— Vaŭ, vaŭ ! bojis Karo.
La amiko ne povis ne transdoni sian dekkronan monbileton.
Neniam
Okazis antaŭnelonge :
— Ĉu via mortinta amiko havis la kutimon paroli kun si mem, kiam li estis sola ? demandis la juĝisto.
— Tion mi ne scias, respondis la atestanto.
— Sed vi ja asertis, ke vi estas unu el tiuj, kiuj plej bone konis lin.
—Jes, ĝuste tion, respondis la atestanto, sed mi neniam estis kune kun li, kiam li estis sola.
Bona rido, Anekdotaro kolektita kaj esperantigita de AXEL A. HELM.